Toen ik in de Filipijnen was eerder deze maand schreef ik het volgende:
En zo zit ik weer in Azië, het werelddeel wat ik lief heb maar tegelijkertijd ook soms zo irritant vind en niet kan begrijpen. Waar de mensen altijd lachen…maar je nooit zeker weet welke gedachte ze erbij hebben. Waar het eten zo lekker kan zijn…maar de omgeving waarin het gemaakt wordt vaak zo vies. En waar de natuur zo overweldigend mooi kan zijn…maar waar ik van binnen dan soms de weg even kwijt bent.. alsof ik verdwaald op deze mooie wereldbol ben…
Nu heb ik ook weer zo’n moment. Ik ben op reis in de Filipijnen. Het is hier geweldig, de natuur is echt super! Het landschap laat je verrassen op elk mogelijke manier. Was ik vorige week nog in El Nido en genoot ik van de kraakheldere blauwe zee en de karst stenen rotsen in de baai….nu zit ik op het eiland Luzon en heb ik de bergen om mij heen.
Verdwaald op deze mooie wereldbol….
Zittende achterin een minivan op weg naar Mt Pulag is dit mijn uitzicht als ik van mijn schermpje op kijk.. Snel schiet ik een foto vanuit mijn open raampje…
Toch loop ik hier rond en weet ik niet wat ik wil. Ik wil een doel hebben, ik wil ergens naartoe werken. Niet meer reizen zoals ik nu al jaren doe .. gewoon maar ergens naartoe en zien wat er op mijn pad komt.
Ik heb dat gedaan .. En ik heb dat ervaren…
En ik vond dat super!
Maar ik wil wat anders, ik wil mijzelf uitdagen en ik wil doelen stellen.
Ik wil uitdagingen aangaan zoals ik dat vorig jaar deed.. #Camino
Bovenop Mt Pulag met een geweldig uitzicht!
Vorig jaar had ik als doel een pelgrimstocht te gaan lopen, de Camino Frances. 780 km lopen terwijl ik helemaal geen wandelaar was. Ik ben gelijk nadat ik het mij had voorgenomen gaan wandelen. Eerst 5 km… al snel ging dat makkelijker en werd dat 10 km en 15 km. Soms zelfs 20 maar dat is ook wel de max geweest die ik oefende gewoon omdat er zoveel tijd in ging zitten. Na 9 maand oefenen begon op 3 september 2016 mijn uitdaging. Precies 8 jaar nadat ik stopte met roken! Dit is toevallig zo gekomen want eigenlijk wilde ik een dag later beginnen maar….het ging zo als het ging en die ochtend ging ik samen met een Frans stel op pad!
Toen liep ik 35 dagen en ik liep op zijn minst 14.5 km en het meeste was 43 km. Ik liep als een speer en ik ging super! Ik had een doel en daar ging ik naartoe. Onderweg leerde ik veel mensen kennen en liep met sommige een aantal dagen of zelfs een week.
Het is echt 1 van mijn beste ervaringen ooit geworden!
Verdwaald op deze mooie wereldbol
September 2016 : Buen Camino
Een paar maand later ging ik onverwachts weer een uitdaging aan die ik al jaren op mijn lijstje had staan. Ik ging 10 dagen naar eenVipassana meditation centrein Chennai. Daar ben ik 10 dagen stil geweest, 10 dagen hard gewerkt aan goed mediteren, goed concentreren en in het hier en nu zijn. Wat vond ik het zwaar, ik was het soms enorm zat en ik kon soms echt niet meer.
En ik zal eerlijk zijn….ik heb er een aantal keren gezeten dat de tranen over mijn wangen rolden …maar ik bleef zitten en ik zette door en uiteindelijk heb ik er ook een aantal keren gezeten dat de tijd snel ging en ik lang geconcentreerd was en het gevoel had dat ik ergens kwam… Dat ik bepaalde sensaties goed kon voelen, goed kon uitdiepen en de gedachte die daarbij kwam goed kon verwerken op de een of andere manier.
Het Dhamma Setu Vipassana Centre in Chennai – India
Verdwaald op deze mooie wereldbol…
Wat voelde ik me super toen ik er uit kwam. Ik was super relaxed, voelde me fijn en open. Ik voelde me een soort van herboren, met hernieuwde energie weer het leven in. Het hectische leven van India… Na een lange taxirit kreeg ik ruzie de chauffeur omdat hij fout reed. Mijn oplossing van de situatie was totaal anders dan ik hiervoor zou hebben gedaan. Ik liet dit nu over aan de mensen van het hotel. Uiteindelijk betaalde ik wel een deel bij maar nog geen half uur later zat ik volop te genieten van het heerlijke Indiase eten. Ik besefte me toen dat ik het incident al achter me had gelaten terwijl ik me er anders nog best wel een tijd over op had lopen winden.
Op het moment dat ik me dat besefte bedacht ik me dat ik geleerd had wat Goenka me wilde leren: Be Happy. Leef hier en nu en voel wat er nu gebeurt. Dat was precies wat ik die afgelopen 10 dagen ook had gedaan en wat ik geleerd had. Alles is tijdelijk, niets blijft bestaan.
– May All Beings Be Happy –
S.N. Goenka – Vipassana Meditation
En zo is het nu ook.
Ik zit weer in Azië en niets is meer zoals ik het herinner. Eerder was ik op andere plekken en ik vergelijk telkens daarmee. Dit is onmogelijk en dat besef ik me ook telkens. Ik kijk weer om me heen en zie dat ik op een geweldige mooie plek van deze wereld ben! Wat voel ik mij bevoorrecht dat ik hier ben. Ik voel me oprecht gelukkig …
Nog geen week geleden zat ik op deze prachtige plek en voelde ik me de koning te rijk!
Maar ergens mis ik toch iets. Ik mis die uitdaging. Ik mis het hebben van een doel. Waar ik het ooit juist zo heerlijk vond om geen doel te hebben….om zomaar ergens te lopen en alles te kunnen doen wat ik zou willen wil ik nu juist heel graag een doel… ergens naartoe werken.
En zo kom ik toch weer bij het stellen van een doel voor 2018!
En nu…. een week nadat ik thuis ben is er al iets op mijn pad gekomen waardoor ik dichter bij mijn nieuwe doel kom.. We krijgen altijd een kerstpakket van het werk 🙂 Tja.. wie niet? Wij krijgen sinds een paar jaar een code en dan kan je online iets uitzoeken en nu zag ik in de outdoor afdeling een soortgelijke slaapmat die ik afgelopen zomer in Zweden gebruikte. Deze heb ik besteld en dus moet ik er alleen nog een tentje bij en dan kan ik deze lente, zomer en herfst tochten gaan maken. Hetzij op de fiets of lopend! Ik vind het een heerlijk vooruitzicht en weer een hele nieuwe uitdaging voor mij!
Ik word hier weer helemaal blij van en krijg nieuwe energie en ideeën teveel over waar ik allemaal naartoe zou kunnen en wat allemaal mooi is en welke berg is zou moeten beklimmen!
Hebben jullie tips voor mij?
Waar moet ik gaan wandelen of fietsen en kamperen?
Wat een toffe blog. Je omschrijft precies hoe ik me na al die jaren reizen ook voel. Misschien is dat wel wat ik soms mis wanneer ik onderweg ben en waarom andere reizen (zoals twee weken te paard door Kirgizië) zo fantastisch voelen. Misschien ga ik je voorbeeld voor 2018 volgen en meer met een doel op pad.
Probeer het Olavspad in Noorwegen eens te wandelen Jacomijn! We hebben er deze zomer in Het noorden van Noorwegen een stuk van gelopen en dat was schitterend!
Dat lijkt me zeker een hele gave uitdaging!! Ik ben nu iets tegengekomen van paardrijden langs de zijderoute voor een aantal dagen. Dat lijkt me ook wel een hele gave uitdaging!
Dank je voor het schrijven Jacomijn! Door het lezen van dit blog realiseer ik me dat ik dit gevoel ook heb ervaren, maar ik was me er niet van bewust. Dat komt doordat precies op dat moment er een doel als vanzelf kwam voor mij: het reizen met een baby was nl best een uitdaging, en dat met een baby en peuter ook, haha. Verre bestemmingen, openbaar vervoer en wandeltochten worden ineens heel anders. En zo verleg ik steeds weer grenzen, wat ontzettend leuk is om te doen. 🙂 Ik ben heel benieuwd naar jouw tripjes met matje en tent voor 2018! Keep us posted!
Wat mooi. En lastig misschien ook. Ik denk dat een doel inderdaad dat verdwaalde of onbestemde gevoel een beetje kan wegnemen. Het geeft richting. Tegelijkertijd vrees ik dat “het probleem” zich een beetje verplaatst. Alsin, wat gebeurt er na het behalen van dat doel? Of wat als dat doel een doel op zich wordt? Jep, lekker cliché, maar ik geloof zelf dat de reis naar het doel toe uiteindelijk belangrijker is. Maargoed, dan is het dus inderdaad wel handig om een doel te hebben… Ben benieuwd! En mocht je nieuwsgierig zijn naar de Westelijke Balkan of Kroatië (en dan niet de kust), dan vertel ik je graag meer over bijvoorbeeld de Velebit Trail, een super toegankelijke route met toch de nodige uitdagingen.
Grtz Eva
Nou die velebit Trail klinkt al heel goed. Je hebt helemaal gelijk dat een doel niet het doel moet zijn.. IK heb dat zeker ervaren toen ik na het lopen van de Camino over was en een heel erge teleurstelling voelde omdat ik iets verwachtte oid….maar er was geen feest er was geen halleluja gevoel. Het was gewoon…en nu weer verder. Dus ik snap heel goed wat je daar bedoelt. Maar ervaringen intenser beleven doordat ik thema’s ga reizen, dus een trail, een tocht fietsen, enz. Nu bezig met een tocht op de rug van een paard ergens in de middle of nowhere… Dat soort alternatieve reizen.. Die lijken me geweldig!!
Wat een toffe blog. Je omschrijft precies hoe ik me na al die jaren reizen ook voel. Misschien is dat wel wat ik soms mis wanneer ik onderweg ben en waarom andere reizen (zoals twee weken te paard door Kirgizië) zo fantastisch voelen. Misschien ga ik je voorbeeld voor 2018 volgen en meer met een doel op pad.
Wat super goed!! Fijn om te horen dat jij hetzelfde ervaart. Wat klinkt 2 weken te paard door Kirgizië geweldig!!
Probeer het Olavspad in Noorwegen eens te wandelen Jacomijn! We hebben er deze zomer in Het noorden van Noorwegen een stuk van gelopen en dat was schitterend!
Ja ik ken het en ben al een tijd aan het informeren of dit haalbaar is op de manier zoals ik dat wil 🙂
Wat denk je van backpacken langs de Zijderoute…all the way to China! Da’s pas een ferme uitdaging! Beter niet in je eentje!
Dat lijkt me zeker een hele gave uitdaging!! Ik ben nu iets tegengekomen van paardrijden langs de zijderoute voor een aantal dagen. Dat lijkt me ook wel een hele gave uitdaging!
Dank je voor het schrijven Jacomijn! Door het lezen van dit blog realiseer ik me dat ik dit gevoel ook heb ervaren, maar ik was me er niet van bewust. Dat komt doordat precies op dat moment er een doel als vanzelf kwam voor mij: het reizen met een baby was nl best een uitdaging, en dat met een baby en peuter ook, haha. Verre bestemmingen, openbaar vervoer en wandeltochten worden ineens heel anders. En zo verleg ik steeds weer grenzen, wat ontzettend leuk is om te doen. 🙂 Ik ben heel benieuwd naar jouw tripjes met matje en tent voor 2018! Keep us posted!
Dank je wel!! Mijn matje is een feit en ik ben nu op zoek naar de tent!! Een heel goed 2018 voor jou en je gezin!!
Wat mooi. En lastig misschien ook. Ik denk dat een doel inderdaad dat verdwaalde of onbestemde gevoel een beetje kan wegnemen. Het geeft richting. Tegelijkertijd vrees ik dat “het probleem” zich een beetje verplaatst. Alsin, wat gebeurt er na het behalen van dat doel? Of wat als dat doel een doel op zich wordt? Jep, lekker cliché, maar ik geloof zelf dat de reis naar het doel toe uiteindelijk belangrijker is. Maargoed, dan is het dus inderdaad wel handig om een doel te hebben… Ben benieuwd! En mocht je nieuwsgierig zijn naar de Westelijke Balkan of Kroatië (en dan niet de kust), dan vertel ik je graag meer over bijvoorbeeld de Velebit Trail, een super toegankelijke route met toch de nodige uitdagingen.
Grtz Eva
Nou die velebit Trail klinkt al heel goed. Je hebt helemaal gelijk dat een doel niet het doel moet zijn.. IK heb dat zeker ervaren toen ik na het lopen van de Camino over was en een heel erge teleurstelling voelde omdat ik iets verwachtte oid….maar er was geen feest er was geen halleluja gevoel. Het was gewoon…en nu weer verder. Dus ik snap heel goed wat je daar bedoelt. Maar ervaringen intenser beleven doordat ik thema’s ga reizen, dus een trail, een tocht fietsen, enz. Nu bezig met een tocht op de rug van een paard ergens in de middle of nowhere… Dat soort alternatieve reizen.. Die lijken me geweldig!!